Laurowiśnia – żywopłot który zachwyci każdego

Laurowiśnia (Prunus laurocerasus), zwana również wiśnią laurową, wawrzynośliwą czy śliwą wawrzynolistną jest wielofunkcyjną, dekoracyjną rośliną ogrodową. Naturalnie wywodzi się z obszarów Azji Mniejszej, Kaukazu i Półwyspu Bałkańskiego. Jako roślina zimozielona laurowiśnia zimą zachowuje intensywne zielone barwy, co jest szczególnie istotne w przypadku przydomowych ogródków. Dzięki swym połyskującym liściom i rozłożystym pokroju przypominać może liście wawrzynu.

Sezon kwitnienia przypada na maj, wówczas roślinę zdobią zebrane w sztywne grona liczne, pachnące, białe kwiaty łudząco podobne do kwiatów drzew owocowych. Jej owoce z kolei są ciemnoczerwone, niczym owoce wiśni. To właśnie ich podobieństwo oraz podobieństwo samej laurowiśni do drzewka laurowego wpłynęło na jej dzisiejszą nazwę. W dzisiejszym artykule przedstawimy najważniejsze informacje dotyczące laurowiśni, które z pewnością przydadzą się każdemu amatorowi ogrodnictwa.

Laurowiśnia – odmiany

Zawsze zielone krzewy laurowiśni sprawiają, że roślina ta chętnie wybierana jest do dekoracji ogrodów, w których to najczęściej spotkać można odmianę czystą. Jednak nie należy zapominać o pozostałych rodzajach, spośród których do najpopularniejszych należą:

• Laurowiśnia wschodnia „Caucasica” (inaczej laurowiśnia kaukaska) – wywodzi się z obszarów Bliskiego Wschodu oraz Bałkanów. Jest odmianą niewymagającą. Odpowiadają jej zarówno obszary nasłonecznione, jak i półcień. Pędy krzewy osiągają od 1,5 do nawet 2m wysokości. Jako młoda roślina wyróżnia się dużymi różowo-białymi, nakrapianymi liśćmi. Z uwagi na to, że jej pojawiające się we wrześniu czarne owoce są trujące, nie jest zalecana do ogrodów, w których przebywają dzieci. Jest odporna na suszę, jednak zimą wymaga przeniesienia do chłodnych pomieszczeń z dostępem do światła dziennego.
• Laurowiśnia iberyjska (Prunus lusitanica) – ta rozłożysta, szybkorosnąca odmiana krzewu doskonale sprawdzi się w ogrodach miejskich, w tym nowoczesnych. Jej dekoracyjne, błyszczące, zimozielone liście oraz ozdobne kwiaty sprawiają, że znacząco podniesie walory estetyczne ogrodu. Jest rośliną stosunkowo łatwą w uprawie. Dobrze rośnie zarówno w miejscu nasłonecznionym, jak i w półcieniu i nie wymaga intensywnego podlewania. Może być z powodzeniem wysadzana na skalniakach, jako żywopłot oraz pokrycie powierzchni.
• Laurowiśnia „Novita” – ten szybko rosnący krzew może osiągać wysokości od 3 do nawet 4m. Intensywnie pachnący biały kwiatostan zebrany w pionowe kiście może mierzyć nawet 15 cm długości. Ta odmiana wymaga wyższej wilgotności oraz dużej zawartości wapnia w glebie. Może być wysadzana na stanowisku nasłonecznionym oraz w półcieniu. Zimą wymaga okrycia włókniną, która pozwoli zapobiec przemarznięciom.
• Laurowiśnia wschodnia „Genolia” – to łatwy w uprawie, wolnorosnący krzew, o wzniesionych ku górze gałęziach. Odpowiednio pielęgnowany osiąga ok 1m. szerokości oraz od 2 do 4m. wysokości. W maju obsypuje się biało-beżowymi kwiatami. Do właściwego wzrostu wymaga próchniczego, lekko kwaśnego podłoża, które zapewni dobre przepuszczanie wody. Doskonale sprawdzi się w ogrodach zacienionych i w półcieniu. To mrozoodporna odmiana wiśni, która doskonale sprawdzi się jako żywopłot.
• Laurowiśnia wschodnia „Otto Luyken” (inaczej Laurowiśnia na pniu) – to wyjątkowa odmiana laurowiśni piennej. Ten zimozielony, gęsty krzew osiąga wysokość od 0,5 do 0,8m. W maju zachwyca pięknymi, białymi kwiatami, które dumnie prezentują się na sterczących wiechach. Ta nietypowa odmiana krzewu nie nadaje się na żywopłot. Najlepiej czuje się na stanowiskach półciennych oraz w cieniu, w towarzystwie wysokich drzew. Najlepszym podłożem dla tej odmiany laurowiśni są gleby średnio kwaśne do alkalicznych z odpowiednią ilością próchnicy.

Laurowiśnia na żywopłot – jak sadzić?

Sadzenie żywopłotu może się wydawać zadaniem wymagającym szerokich umiejętności ogrodniczych. Dla jej właściwego rozwoju należy zadbać o zapewnienie lekko kwaśnego do obojętnego odczynu gleby z wysoką zawartością wapnia. W przypadku stanowisk mocno nasłonecznionych warto wysadzać lauro wiśnię pod koronami drzew, zapewniając jej tym samym ochronę przed palącymi promieniami słonecznymi.

Laurowiśnia sadzenie – odległość

Jako elegancki żywopłot, dodający intymnego wymiaru ogrodu doskonale sprawdzi się laurowiśnia. Jak gęsto sadzić krzewy zależy przede wszystkim od spodziewanego rezultatu. Należy przy tym pamiętać, że zarówno w przypadku roślin wolnostojących, jak i żywopłotów, należy zachować co najmniej 50 cm odległości pomiędzy poszczególnymi sadzonkami. Po osiągnięciu wieku dorosłego roślina rozrośnie się, doskonale stykając się z sąsiadującym krzewem.

Jak ukorzenić gałązki żywopłotu?

Ukorzenianie gałązek laurowiśni jest stosunkowo łatwe, a sam proces przebiega szybko i sprawnie. Pobrane latem pędy wypuszczane przez roślinę należy przechowywać pod tunelem foliowym, dbając o zapewnienie odpowiedniej temperatury i wilgotności. Osoby początkujące, które nie są pewne czy sadzonki odpowiednio się ukorzenią mogą dodatkowo zanurzyć podstawę pędu w preparacie, który gwarantuje właściwy wzrost układu korzeniowego.

Jak sadzić żywopłot z patyków?

Laurowisnia wschodnia może być wysadzana z gałązek. W tym celu należy stosować się do ww. instrukcji, które pozwolą na odpowiednie ukorzenienie rośliny. Jeśli jednak zależy nam na czasie można wybrać się do sklepu ogrodniczego, w którego asortymencie znajduje się laurowiśnia. Sadzonki są zwykle odpowiednio ukorzenione i nie wymagają stosowania dodatkowych preparatów, które umożliwiają sprawniejsze ukorzenianie rośliny.

Lauro wiśnia – uprawa i pielęgnacja

Laurowiśnia jest stosunkowo łatwym w uprawie krzewem, który jednak niekiedy może być kapryśny. Dla właściwego wzrostu wymaga spełnienia szeregu czynników. Poniżej przedstawiamy najważniejsze wymagania laurowiśni:

• Gleba – w zależności od odmiany krzewu powinna mieć odczyn obojętny lub lekko zasadowy. Aby wykluczyć ryzyko wystąpienia chorób grzybiczych gleba powinna być wysoko porowata, piaszczysto-gliniasta oraz bogata w wapń.
• Nasłonecznienie – większość odmian laurowiśni najlepiej czuje się na stanowiskach półcienistych, a nawet całkowicie zacienionych. Ich delikatne liście mogą ulec oparzeniu na skutek intensywnej ekspozycji na słońce.
• Podlewanie – aby wykluczyć ryzyko infekcji grzybiczej należy wystrzegać się przelewania krzewu. Laurowiśnia wymaga odpowiednio wilgotnej gleby, w której nie będzie gromadzić się nadmiar wody. Latem należy zadbać o intensywne podlewanie, które będzie możliwe dzięki zastosowaniu przepuszczalnej gleby, zaś zimą nie należy dopuszcza do nadmiernej wilgotności gleby.
• Przycinanie – laurowiśnia, jako roślina odpowiednia na żywopłoty doskonale znosi przycinanie. Należy jednak pamiętać o tym, by formowanie krzewu przeprowadzać po zakończeniu kwitnienia, czyli na przełomie maja i czerwca (maksymalnie do połowy lipca). Przycinając laurowiśnię należy uważać, by nie uszkodzić liści. Pozwoli to zapobiec ich brązowieniu oraz zasychaniu.
• Zimowanie – w zależności od gatunku laurowiśnie mogą inaczej znosić ujemne temperatury. Podczas bardzo mroźnych zim laurowiśnia może przymarzać, jednak wystarczy przyciąć obumarłe pędy, w miejsce których pojawią się następne. Aby zminimalizować ryzyko przemarzania rośliny warto zastosować odpowiednią izolację np. z argotkaniny, maty lub słomy. Rośliny wysadzane w doniczkach na zimę warto przenieść do chłodnego miejsca, z dostępem do światła dziennego.
• Zapobieganie chorobom – choć laurowiśnie uznawane są za krzewy o wysokiej odporności na choroby należy pamiętać o tym, by stosować odpowiednie działania profilaktyczne. Roślina zainfekowana przez grzyb wymaga dużych nakładów pracy by zapewnić jej powrót do zdrowia. Co więcej, choroby szybko roznoszą się poprzez systemy korzeniowe. Jest to szczególnie niebezpieczne w przypadku żywopłotów.

Laurowiśnia – rozmnażanie

Rozmnażanie wiśni laurowej nie wymaga specjalistycznych narzędzi ani obszernej wiedzy ogrodniczej. Roślinę tą rozmnaża się głównie z sadzonek pędowych, które należy przygotować w okresie od sierpnia do marca. Niektórzy uważają, że najlepszym okresem na pobieranie i rozmnażanie laurowiśni jest przełom lipca i sierpnia. Odpowiednio sporządzone sadzonki należy umieścić w jałowym podłożu, najlepiej w szklarni lub tunelu foliowym. W takich warunkach laurowiśnie bardzo szybko się ukorzeniają, dzięki czemu możliwy jest ich dalszy wzrost.

Choroby wiśni

Więdnięcie żywopłotu z laurowiśni na szczęście nie jest zbyt częstym zjawiskiem. Roślina ta jest bardzo wytrzymała i odporna na różnego rodzaju choroby. Niestety nieodpowiednio wysadzana i pielęgnowana może zostać zaatakowana przez grzyby, w tym głównie przez grzyb mączniak. Objawy chorobowe najczęściej pojawiają się i nasilają latem, kiedy to występują najlepsze warunki do rozwoju grzyba. W pierwszej kolejności na liściach pojawiają się żółte odbarwienia, a następnie więdną całe pędy. Werticilioza jest chorobą zabójczą dla naszych roślin. Infekując system korzeniowy bardzo szybko rozprzestrzenia się prowadząc do zamierania całej rośliny.

Jak wskazano powyżej, główną przyczyną choroby jest złe uprawianie laurowiśni. Często jedną z przyczyn jest nadmierne podlewanie, które prowadzi do zalegania wody w glebie, a także zbyt gęste nasadzenie. Te dwa czynniki w połączeniu z wysoką temperaturą mogą doprowadzić do rozwoju werticiliozy.

Aby upewnić się, czy mamy do czynienia z chorobą grzybiczą rośliny należy przeciąć zmieniony chorobowo pęd. Gdy na przekrojach można zauważyć wyraźne zbrązowienia wówczas możemy być pewni, że roślina została zainfekowana przez mączniak.

Do zwalczenia choroby stosuje się środki grzybobójcze – fungicydy. Należy je aplikować wyłącznie na zdrowe części rośliny, zaś te zainfekowane należy jak najszybciej wyciąć, aby uniknąć dalszego rozprzestrzeniania się choroby. Warto przy tym pamiętać, że najlepszym lekarstwem jest profilaktyka i zapobieganie. Decydując się na krzew laurowiśni powinniśmy zapewnić jej odpowiednią przestrzeń oraz glebę zapewniającą optymalny poziom przepuszczalności.